26 Nisan 2010 Pazartesi

the saddest song

Mutsuzluklarımdan söz edip durdum defalarca, şimdi dönüp okuyorum ve söyleyebilirim ki hiç biri yalan değildi.

Ama biliyorum şimdi. hiç biri gerçek mutsuzluk değildi

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Eminim değildi. Bir de bu videoyu izle/dinle:
http://www.vimeo.com/10601416
Yazar demiş ki: "in denying a place for misery and despair, the modern world denies us the possibility of collective consolation, condemning us instead to solitary feelings of shame and persecution."

Özge

hakkımda dedi ki...

gerçek mutsuzluğun ne olduğunu gördüm çünkü.
hep elde edemediklerim ilgiliydi diğerleri. Bu sefer ölümle ilgili.
bu sefer en sevdiğim adamı toprağın altına koydum ben

Adsız dedi ki...

Önceki gün aldım acı haberi. Yorumu yazdığımda genel geçer şeyler bahsettiğini düşünmüştüm...

Çok kısa bir süreliğine tanışma fırsatım oldu onunla, senin bloğundan doğru bloğunu takip ettim sonraları. O kısa tanışmamızda dahi mükemmel bir insan olduğuna kanaat getirmiştim. Sonra yazdıkları; çok naif, neşeli, insancıl, adam gibi bir adam işte. Bazı insanları tanımak için onlarla uzun süreler geçirmeye gerek yoktur, kişilikleri kendilerini belli eder. Bahadır öyle bir insandı. Onu sizin gibi yıllarca tanımış olsaydım da şu andakinden daha fazla üzüleceğimi sanmıyorum. Çok çok üzüldüm, tarifsiz. Hayatımda çok büyük acılar yaşamadım hiç, bu benim deneyimsizliğim mi bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var, hiç bu kadar zamansız, bu kadar acı verici bir ölüm görmemiştim. Çok büyük bir kayıp. Allah eşi Özlem'e, ailesine, tüm dostlarına sabır versin.

Mekanı cennet olsun.*

*Buna eminim.

Özge