2 Eylül 2008 Salı

stairway to heaven


yorgundun ama 4 katın merdivenlerini koşarak çıkmama engel değildi bu. defalarca çıkmıştım ama bu sefer daha heyecanlıydım öncekilerden. Kalbim tırmanmaya başlamadan öncede yeterince hızlı çarpıyordu. Şu an bile heyecanlanıyorum hatırlarken.
Durdum nefesimin düzelmesini beklemek için ama bekleyemedim, elimdeki nergisleri kokladım ve arkama sakladım; sonra da zili çaldım.
Görmeyi umduğu son kişi bendim kapıyı açtığında oysa hep demişimdir "Kim O" diye sormadan kapı açılmaz. Nefesini içimde hissettiğmde çiçekleri sımsıkı tutuyordum hala.

5 yorum:

bahadir dedi ki...

kitap yazmayı denemelisin pamuk...

bahadir dedi ki...

sanırım "Kim O!" değil "kimoğğ" olması lazım...olmaz öle sorguya çeker gibi....

hakkımda dedi ki...

teşekkürler Bahadir Bey,
İşin özünü yakalamış, mananın derinlerine inmişsiniz.

özlem hanım dedi ki...

beeeeğğ laağğ lığğğğ baldız bizim belalı baldız...

özlem hanım dedi ki...

oğlum şu blog sahibi onayını kaldırır mısın lütfen asabımı bozuyor.. kısıtlanmış hissediyorum kendimi..